Moet eindelijk gaan leven maar het
duurt nog even eer ik er tijd voor
heb, het pluis onder de bank op het
parket en als een rommelhoop het
bed met jou der in
Ben ik jouw min kan ik je nog iets
van verschaalde warmte geven
Kijk vaak door vieze ramen beneden
nog een zwaar vervuild toilet
Daarbovendien een zwaar verstofte
kamer, hoe leven als men steeds maar
koffie zet, melk opwarmt in een mag-
netron met draaibare emoties
Lees nog een boek het staat erin de
boekenkast wordt afgedaan met een
plumeau
Ben zo, zo… weet niet, zoveel verge-
ten, in fragmenten zit het in ons huis
als tijd, als altijd, alles doorgaan
Wil weten of niet weten, leven is wat
moet gedaan, maar even, even kan het
wachten, in de keuken is iets omge-
vallen, kom, kom er nog wel achter,
krijgt zijn beslag